Choroba niedokrwienna serca jest to, jak sama nazwa sugeruje, zbiór symptomów wywołany niedokrwieniem mięśnia sercowego. Odmiennymi słowy są to symptomy wywołane zakłóceniem kontaktu między zapotrzebowaniem serca na tlen a jego wyposażeniem w ten ożywiający składnik. Choroba niedokrwienna serca nosi ze sobą przykre efekty – od długiego uszkodzenia czynności, potrzeby zmniejszenia aktywności oraz straty pracy zacząwszy, a zakończywszy na wczesnej śmierci, powszechnie w efekcie zawału serca. Scenariusz nie musi być przecież tak brutalny – w wielu wypadkach można tego uniknąć, wystarczająco wcześnie badając chorobę niedokrwienną serca oraz stosując odpowiednie leczenie także ekologiczny tryb życia.

Czym jest choroba wieńcowa?

Choroba wieńcowa, czyli choroba niedokrwienna serca, to zbiór symptomów, które występują po niewielkim wyposażeniu komórek w tlen oraz substancje wzmacniające. Tlen jest obowiązkowym składnikiem do poprawnej akcji serca. Ból, jaki towarzyszy chorobie wieńcowej określany jest dusznicą bolesną bądź angina pectoris. Szansa dostarczenia tlenu do mięśnia sercowego jest determinowana różnymi elementami:

1. anatomiczną strukturą naczyń wieńcowych serca,

2. powodami oraz poziomem wymiany gazowej w aparacie oddechowym,

3. możnością transportu tlenu z miejsca przyjęcia do miejsca zapotrzebowania,

4.. ilością krwinek czerwonych oraz hemoglobiny, z którą tlen wiąże się na okres transportu.

Początkowymi sygnałami choroby wieńcowej jest przerwanie krążenia i ucisk w klatce piersiowej, niejednokrotnie związany z dusznościami.

Tętnice wieńcowe – są naczyniami, które otaczają mięsień sercowy. Jednak zadaniem krwi, która przez nie biegnie jest doręczenie tlenu oraz substancji wzmacniających do komórek mięśnia sercowego. Tętnice wieńcowe odbiegają od aorty. Możemy wydzielić lewą (odpowiedzialną za unaczynienie przedniej oraz bocznej ściany serca) i prawą tętnicę wieńcową (mająca unaczyniać tylną stronę serca), które kolejno wyróżniają się na mniejsze odnogi.

Choroba niedokrwienna serca – przyczyny

W przeszło 95% wypadków winą choroby niedokrwiennej serca jest miażdżyca tętnic wieńcowych (czyli tętnic odpowiedzialnych za zaopatrzenie mięśnia sercowego w tlen i substancje odżywcze). Wzrastanie blaszki miażdżycowej w tętnicy wieńcowej sprawia sukcesywne zmniejszanie jej światła, a zatem także przepuszczalności. To powoduje, że serce pobiera niewiele tlenu, co często w okresie jego wzmożonej pracy (np. podczas treningu fizycznego) doprowadza do wystąpienia symptomów choroby niedokrwiennej serca. Jako kolejne przyczyny choroby wieńcowej podaje się: gwałtowne spazmy tętnic wieńcowych (tzw. dławica odmienna Prinzmetala), korek tętnicy wieńcowej, zapalenie tętnic wieńcowych, wady genetyczne naczyń wieńcowych. Trzeba jednakże mieć na uwadze iż kolejne przyczyny stanowią niecałe 5% na tle 95% przypadających na miażdżycę. Stąd też unikanie chorobie wieńcowej jest w znacznej mierze zgodne z hamowaniem wzrostowi arteriosklerozie. Choroba niedokrwienna serca chodzi do tzw. dolegliwości cywilizacyjnych (czyli zwiększających się coraz powszechniej wespół z postępem kultury). Dotyka ona ok. 20-40 na 1000 osób, zwykle pojawia się po 40 roku życia u mężczyzn i po 50 roku życia u kobiet. Zapadalność na chorobę niedokrwienną serca narasta wespół z wiekiem.

Choroba wieńcowa – diagnostyka

Zdiagnozowanie choroby wieńcowej opiera się przede wszystkim na specjalnym rekonesansie medycznym i badaniach pomocniczych. Lekarze niejednokrotnie polecają badanie EKG, UKG (echokardiografię) i badanie fermentów sercowych. Czasami niezbędne jest opisanie tętnic wieńcowych, w tym celu przeprowadza się koronarografię. Polega ona na doprowadzeniu przez tętnicę udową do naczyń wieńcowych szczególnego drenu i dostarczeniu poprzez niego leku kontrastowego. Obraz tętnic wyświetlony jest na ekranie monitora. Kolejnym troszkę interwencyjnym badaniem, wykonywanym u chorych z chorobą wieńcową, które umożliwia znalezienie transferu wieńcowego i również ppzwala oszacować metabolizm mięśnia sercowego, jest tomografia z użyciem transmisji pozytronowej (PET).

Leczenie choroby wieńcowej

Leczenie choroby wieńcowej polega na przeciwdziałaniu: trzeba prowadzić odpowiedni styl życia, stosować zbilansowaną dietę ubogą w tłuszcze zwierzęce, wysypiać się i zapobiegać nadmiernym stresom Przeciwwskazane jest palenie papierosów, cygar i fajek. Należy również ograniczyć spożywanie alkoholu. Dobrze korzyści może również przynieść suplementacja kwasu foliowego zmniejszającego we krwi stężenie homocysteiny, której nadmiar jest bardzo poważnym czynnikiem ryzyka choroby wieńcowej. Zdarzają się przypadki, w których zachodzi konieczność inwazyjnego leczenia (koronarogargii), polegającej na wprowadzeniu balonika poszerzającego światło tętnicy wieńcowej; angioplastyka polegająca na wszczepieniu stentu mającego utrzymywać drożność tętnic; wszczepienie by-passów, które przybierają funkcję zamkniętej tętnicy.

Leczenie farmakologiczne choroby wieńcowej opiera się na stosowaniu poniższych leków:

1. kwasu acetylosalicylowego,

2. leków metabolicznych,

3. beta-blokerów,

4. klopidogrelu (szczególnie po zawale serca),

5. inhibitorów konwertazy angiotensyny II,

6. preparatów obniżających stężenie lipidów we krwi,

7. nitrogliceryny (doraźnie w przypadku napadów bólu).

Bardzo ważne jest regularne przyjmowanie leków!

Czy kołatanie serca jest niebezpieczne ?

Istotnie. Jeżeli odczuwamy kołatanie serca, należałoby zgłosić się do naszego specjalisty rodzinnego bądź kardiologa. Pierwszym badaniem jest wywiad, osłuchanie serca, pomierzenie tętna oraz EKG.

Ale jednak każdy człowiek odczuwa bicia serca.

Nasze serca biją regularnie z częstotliwością 60–80 uderzeń na minutę. W okresie odpoczynku częstotliwość ta jest mniejsza i stanowi 40–60, a podczas treningu wzrasta do 90–180 uderzeń na minutę. Serduszko bije również mocno, gdy się boimy, złościmy lub jesteśmy pobudzeni. Wtedy traktujemy, że kołacze, jednak bije ono systematycznie. Natomiast w wypadku migotania przedsionków drżą one 400-600 na minutę, i bieg komór czyli popularnie pompy serca jest nieregularny i może się wahać od 50 do 190 na minutę. Chorzy odbierają to jako kołatanie. Ponieważ jakiekolwiek modyfikacje biegu serduszka niespowodowane poziomem psychicznym lub sportem, trzeba skonsultować z specjalistą. Nieszczęśliwie, migotanie przedsionków może występować także ze zbyt luźnym, a chociażby odpowiednim rytmem serca i cierpiący nie przeczuwają, że mają niemiarowość.

Czy wszystkie niewywołane poziomem psychicznym lub sportem kołatanie znaczy, iż jesteśmy chorzy na migotanie przedsionków?

Nie. Kołatanie serca, m.in. migotanie przedsionków, potrafią skutkować schorzeniami elektrolitów np. niedobór potasu, a to nadarza się przy laksacjach, torsjach, lecz również po wypiciu większej dawki alkoholu. Rozróżniamy choćby taką przypadłość zwaną syndromem sobotniej nocy, której jakimś z symptomów jest kołatnie serca w efektcie schorzeń elektrolitów, odwodnienia oraz trującego wpływu alkoholu i innych używek. Migotanie przedsionków może być wynikiem odwodnienia w parne dni. Jeśli kołatanie zdarzyło się raz, i jego przyczyna jest znana, np. laksacja, a co więcej można jej uniknąć np. zbytniego wypicia alkoholu, to jest to nieco mniej przerażające aniżeli kołatanie bez konkretnej, usuwalnej przyczyny. Poza tym kołatanie może być symptomem sporo różnych niemiarowości, więc należy je wykryć.

Czemu właśnie teraz mówi się naprawdę dużo o migotaniu przedsionków? Od kiedy medycyna rozpoczęła dostrzegać scalenie równomierności kołatania serca z poziomem zdrowia?

Na pewno wiedział już o tym związaniu Sokrates. Także klasyczna medycyna chińska ogromną ilość ocen bazowała na badaniu rytmu. Nie jest to mylne, bo dużo dolegliwości okazuje się odmianami tętna. Zmienia je chociażby gorączka. Także Polacy posiadają własny wkład w badaniach nad tętnem. W czasie Renesansu polski profesor Józef Struś wykładający na uniwersytecie w Padwie stworzył pierwszą rozprawę o pulsie. Przedstawił jego zmienność podczas amoku, żalu, stresie oraz rozrywki. Wówczas jednak na starcie XX wieku zaistnienie elektrokardiografu zapewniło przykładane badanie rytmu serca i jego schorzeń. Dziś pojawiły się rozmaite formy leczenia migotania oraz przeciwdziałania jego powikłaniom, momentami znacznie ciężkim jak np. udar mózgu, stąd specjaliści starają się rozpowszechnić tenże temat.

Czemu wspominamy, iż przedsionki migoczą?

Toż to pojęcie przyjęło się stąd, iż podczas operacji kardiochirurgicznych zobaczono , że mokre świecące serce, gdy zaczynało migotać, nie kurczyło się często właśnie drżało oraz przekazywało promieniowanie lamp operacyjnych, jak falująca przestrzeń jeziora. Odbity blask świecił się i jakby migał

Jednak ze względu na migotania nie umiera się?

Samo migotanie nie jest niebezpieczne. Jednak niewątpliwe jest, że ludzie chorujący na to zaburzenie umierają dwa razy częściej. Najgroźniejszym powikłaniem migotania jest udar mózgu, a to już stopień grożący życiu. Jedna czwarta pacjentów z migotaniem umiera wkrótce po udarze, a część w przeciągu roku od jego nastąpienia. Poza tym chorzy z migotaniem mają słabsze rokowania w wypadku zawału czy niewydajności serca.

W jaki sposób migotanie powoduje udar?

Kiedy przedsionki migoczą nie pompują krwi. To pochodzi ona wolniej. Takie zaleganie sprzyja tworzeniu się skrzeplin. Momentami dochodzi do oderwania się jej elementu, który spośród biegiem krwi może dotrzeć do tętniczki mózgowej oraz spowodować jej zakończenie, prowadząc do udaru czyli martwicy cząstki mózgu.

Czy migotanie dotyczy tylko osób starszych?

Najczęściej. Zachorowalność powiela się z każdą dekadą życia, wynosząc około 10% u osób w wieku 80-89 lat. Jednak cierpieć mogą na nie również młodzi ludzie. Zagraża ono osobom obarczonym dużym trudem treningów wytrzymałościowych – np. biegającym w wyścigach. Jeżeli bez konsultacji ze specjalistą będziemy np. parę razy w tygodniu biegać po 20 km, nasze serce może zareagować na ten zbytni trud miganiem. Zaiste trening sportowy jest odpowiedni, jednak dawkowany w formie rozsądnej

Czy zdiagnozowanie migotania jest trudne?

Nie jest łatwe. Na pewno istotny jest kwestionariusz medyczny. Samym badaniem, które potrafi pokazać powstawanie migotania jest EKG. Problem polega jednak na tym, iż nie wiadomo, gdy migotanie przyjdzie. Dlatego rozsądnie jest wykonać badanie profesjonalnym urządzeniem, które wykona test EKG przez cały dzień. Nieszczęśliwie, może zdarzyć się i tak, iż niemiarowość pojawia się parę razy na miesiąc. Wyjściem byłaby mało popularna w Polsce telemedycyna.

Wysokie ciśnienie może być symptomem nadciśnienia. Nadciśnieniem określamy podniesione ciśnienie krwi w układzie naczyń, jeśli intensywność ciśnienia sięga ponad 140 mmHg w wypadku ciśnienia skurczowego i/lub ponad 90 mmHg w wypadku ciśnienia rozkurczowego. Częstotliwość zapadnięcia na nadciśnienie wzrasta wespół z wiekiem, stąd również osoby starsze muszą naprawdę bardzo, ale to bardzo uważać.

Wysokie ciśnienie – klasyfikacja ciśnienia

U osób młodszych winą nadciśnienia są zwykle kolejne dolegliwości (tzw. nadciśnienie wtórne). U osób w średnim i starszym wieku nie udaje się odnaleźć konkretnej przyczyny nadciśnienia – takie nadciśnienie określamy samoistnym. Ciśnienie skurczowe to wartość przedstawiana jako główna podczas pomiaru ciśnienia tętniczego, i ciśnienie rozkurczowe – wartość stosowana jako druga.

Rozróżniamy inne typy ciśnienia:

1. Optymalne ciśnienie tętnicze – niżej 120/80 mmHg

2.Ciśnienie tętnicze prawidłowe – 120-129 mmHg (skurczowe) oraz/lub 80-84 (rozkurczowe).

3.Ciśnienie tętnicze wysokie prawidłowe – 130-139 mmHg (skurczowe) oraz/lub 85-89 mmHg (rozkurczowe).

4.Nadciśnienie tętnicze Oraz stopnia – 140-159 mmHg (skurczowe) oraz/lub 90-99 mmHg (rozkurczowe).

5.Nadciśnienie tętnicze II stopnia – 160-179 mmHg (skurczowe) oraz/lub 100-109 mmHg (rozkurczowe).

6.Nadciśnienie tętnicze III stopnia – ponad 180 mmHg (skurczowe) oraz/lub ponad 110 mmHg (rozkurczowe).

Wysokie ciśnienie – przyczyny nadciśnienia

Rozróżniamy kolejne typy nadciśnienia tętniczego w współzależności od jego przyczyny:

Wysokie ciśnienie – nadciśnienie tętnicze pierwotne

Nadciśnienie tętnicze pierwotne nazywane jest odmiennie idiomatycznym, więc wolnym od dokładnej konkretnej przyczyny. Ma ono przewagę przykładów owej dolegliwości −przeszło 90%. Zakłada się, iż jest ono wywołane rozmaitymi elementami wrodzonymi oraz społecznymi, które utrudniają działanie samego lub kilku zespołów mających wkład w regulacji ciśnienia tętniczego, jak np. układ RAA (renina-angiotensyna-aldosteron), stanowiący system hormonów oddziałujących na ciśnienie, system wspłóczulny − cząstkę układu nerwowego określającego pomiędzy różnymi „napięcie naczyń” lub substancje produkowane przez śródbłonek naczyń, takie jak prostacykliny czy NO, inaczej tlenek azotu.

Wysokie ciśnienie – nadciśnienie tętnicze wtórne

O nadciśnieniu tętniczym wtórnym mówimy, jeśli nadciśnienie tętnicze jest na podłożu odrębnej dolegliwości. Trzeba je dostrzegać, szczególnie jeśli pojawia się ono w młodym wieku. Do wad wywołujących nadciśnienie przynależą:

•długie infekcje nerek,

•nadciśnienie naczyniowonerkowe,

•hiperaldosteronizm pierwotny, nazywany odmiennie syndromem Conna. Polega on na zbytnim wydzielaniu aldosteronu przez nadnercza (stanowi on składową {systemu|organizmu} RAA), który jest odpowiedzialny za obniżenie emitowania przez nerki sodu, który wprost przyczynia się do tworzenia nadciśnienia tętniczego,

•zespół Cushinga – zespół powstający ze zwiększonego poziomu hormonów sterydowych we krwi, np. kortyzolu, z różych przyczyn, •guz chromochłonny −zwykle łagodny nowotwór rdzenia nadnerczy, wydzielający katecholaminy −adrenalinę oraz noradrenalinę, wzmagające siłę aktywności serca oraz obkurczające wprost naczynia tętnicze, co doprowadza do rozwoju ciśnienia. Dla tejże dolegliwości ważne są napadowe, duże oraz wysokie skoki ciśnienia,

•obturacyjny bezdech senny,

•koarktacja aorty −zwężenie aorty, największej tętnicy w naszym organizmie.

Wysokie ciśnienie – symptomy nadciśnienia

Nadciśnienie tętnicze przez dłuższy okres potrafi występować bezobjawowo. Momentami typowym symptomem potrafią być uciski głowy. Ważne objawy nadciśnienia pojawiają się powszechnie w wypadku rozłożenia się powikłań narządowych. Z czasem wespół z występowaniem podniesionego ciśnienia dochodzi do przerostu lewej komory serca, rozkwitu miażdżycy, zwłaszcza w tętnicach szyjnych, nerkowych oraz kończyn dolnych, i tym samym nasila się niebezpieczeństwo zawału mięśnia sercowego, udaru mózgu lub uszkodzenia funkcji nerek. W wypadku nadciśnienia pochodnego, wartości ciśnienia zwykle są znacznie wysokie. Pacjent może źle działać na leczenie. W nadciśnieniu spowodowanym guzem nadnerczy (tzw. pheochromocytoma, więc guz chromochłonny nadnerczy), widoczne są napady wysokiego ciśnienia z postępującym nasileniem akcji serca, zaczerwienieniem twarzy.

Wysokie ciśnienie – leczenie nadciśnienia

Leczenie nadciśnienia tętniczego ma trzy czynniki: odmianę trybu życia, podawanie preparatów hipotensyjnych (minimalizujących wysokie ciśnienie tętnicze krwi) i zmianę różnych elementów zagrożenia dolegliwości sercowo-naczyniowych (właśnie żeby zmniejszyć niebezpieczeństwo zaistnienia powikłań nadciśnienia tętniczego). Ostateczne wartości ciśnienia stanowią poniżej 140/90 mmHg z wyjątkiem osób z współtowarzyszącą cukrzycą oraz innymi dolegliwościami podnoszącymi niebezpieczeństwo powikłań sercowo-naczyniowych, u których liczby końcowe stanowią niżej niż 130/80 mmHg.

Zmiana trybu życia ma:

1.zmniejszenie wagi ciała do wartości dopuszczalnej (współczynnik BMI w normach 18,5-25);

2.niepalenie tytoniu;

Stawy – dopóty nie bolą, uznajemy, iż wszystko z nimi w porządku. Jeśli zaczynają nam doskwierać, stan chorobowy jest już zazwyczaj niezwykle rozwinięty. Mechanizm zwyrodnieniowy jest dyskretny, rozwija się ukrycie oraz bezobjawowo. W efekcie daje o sobie znać, a leczenie jest wówczas długotrwałe oraz wymagające. Stawy są to mobilne połączenia kości, jakie do swojego właściwego działania potrzebują odpowiedniej tkanki stawowej, mazi stawowej i odpowiedniego przyczepu mięśni oraz ścięgien.

Tkanka stawowa a dolegliwości stawów

Zaburzenia reumatyczne atakują się od tkanki stawowej. Ta delikatna, elastyczna tkanka, która oszczędza panewkę główki oraz przestrzeń kości przed ścieraniem, spełnia funkcję amortyzatora i umożliwia poślizg, hamując tarcie. Niestety, z czasem się zużywa, i wówczas stawy przestają odpowiednio działać. Jest mnóstwo etiologii, dla których staw nie spełnia odpowiednio swojej funkcji. Możemy rozróżnić schorzenia połączone z biegiem autoimmunologicznym, urazy, następstwa farmakoterapii.Chrząstka zawiera cząstki, które posiadają niezwykle wysoką możliwość pochłaniania wody. To oczywiście dzięki nim ta tkanka jest taka plastyczna oraz może minimalizować efekty wstrząsów, na jakie narażone są stawy podczas treningu.

Tkanka zużywa się ze względu:

•dolegliwości w strukturze anatomicznej,

•dolegliwości autoimmunologicznych,

•nieodpowiedniego stylu życia,

•niedoborów pokarmowych.

Zwyrodnienie stawów jest etiologią cierpienia wielu ludzi na całym świecie. Przeszkadzają im ucisk stawów, chrupoty, sztywność, a w efekcie wysokie zmniejszenie zdolności przemieszczania się. W konsekwencji miliony zdrowych oraz młodych ludzi zmienia się w osoby z istotnym spowolnieniem ruchowym.

Koniec z bezruchem

Pozostawanie długo w tej samej postawie powoduje sztywnienie stawów, co nasila ich wrażliwość na urazy. W okresie przerwy na lunch lub podczas odpoczynku należałoby poruszać się na świeżym powietrzu. Trzeba również myśleć o istotnej podstawie, która brzmi: „Dostosuj siły do możliwości”. Bieg na 2 km, jeśli nigdy się owego nie robiło, nie przyniesie korzyści, a wyłącznie ucisk, obciążenie stawów oraz zakwasy w mięśniach. Na wstępie starczy trenować po parę lub kilkanaście minut. Byle często. Co interesujące, nie tylko brak treningu szkodzi stawom. Negatywny jest także niekontrolowany jego nadmiar. Więc kłopoty ze stawami nierzadko pojawiają się u sportowców. Wynika to z tego, iż w okresie ostrego, częstego oraz systematycznego treningu sportowego dochodzi do zużywania tkanki, która nie zdąża się regenerować. Więc, jeżeli trenujesz intensywnie, należałoby profilaktycznie przyjmować suplementy, które zabezpieczają stawy przed urazami. Kolejnym ważnym elementem szkodzącym zdrowiu stawów, jest nadwaga oraz otyłość. Gdy dźwigasz nadprogramowe kilogramy, zbyt obarczone są przede wszystkim stawy bioder, kolan, pleców oraz stóp. Jednak obecnie mały (jednak systematyczny) trening sportowy pozwala trochę schudnąć, wzmocni mięśnie oraz wesprze stawy. Zwłaszcza pomocne są: ruch w wodzie oraz pływanie, ponieważ nie obciążają już bardzo mocno nadszarpniętych stawów, jednak wymagają od mięśni wytężonej aktywności. Z kolei jeżeli masz wady postawy, staraj się je naprawić, i na co dzień trzymaj się prosto. Dbaj również, żeby nie robić niczego na siłę.

Dobroczynna dieta

Wielkie znaczenie dla sprawności stawów ma także to, co spożywasz. Zwłaszcza istotne są: wapń, witaminy: B, C oraz D, glukozamina i chondroityna. Po 40. roku życia organizm zaprzestaje sam syntetyzować glukozaminę (wzmacniającą syntezę kolagenu w tkankach stawowych), więc, żeby uniknąć stopniowemu zanikowi tkanki, potrzebne jest podawanie dodatków diety z owym składnikiem. Niewyczerpanymi źródłami glukozaminy są również małże oraz krewetki. Z kolei chondroityna występuje w przestrzeniach międzykomórkowych chrząstki łącznej oraz stymuluje ją. Jej bogatym źródłem również są owoce morza (bądź właściwe suplementy diety). Witamina C jest konieczna w przyswajaniu obu wyliczonych składników. Więc należałoby dbać o jej wysoki poziom w organizmie. Poszukiwać jej trzeba w owocach oraz warzywach, zwłaszcza w cytrusach, owocach dzikiej róży, papryce, brukselce lub w kalafiorach. Zaś w wapń bogate są: produkty mleczne, groch, fasolka, sery, mak, ryby, migdały, soja, rzepa, słonecznik i zielone warzywa. Osoby, które aktywnie ćwiczą, powinny wpisać do własnej diety artykuły zawierające żelatynę. Tenże składnik stanowi skupienie kolagenu, jaki stanowi o kondycji oraz siły tkanki stawowej. Należałoby również pamiętać, iż po 25. roku życia poziom kolagenu w organizmie zdecydowanie spada, co może skutkować wrażliwość na urazy. Więc rozsądnie jest włączyć do jadłospisu każdego typu galaretki.

Profilaktyka w tabletce

Czasem jednakże dieta oraz ruch nie wystarczają. Wtedy należałoby skorzystać z właściwych dodatków. Na rynku farmaceutycznym dostępnych jest multum środków przydatnych w chorobach stawowych. Najwięcej jest tychże, które mają w swoim składzie glukozaminę. Występuje ona jako chlorowodorek glukozaminy, N-acetyloglukozamina, jodowodorek glukozaminy oraz siarczan glukozaminy. Z medycznego punktu widzenia największe znaczenie ma glukozamina w formie siarczanu. Tenże z kolei stanowi składnik substancji cukrowych, takich jak siarczan chondroityny. Siarczan chondroityny wespół z siarczanem glukozaminy mają wkład w tworzeniu proteoglikanów, jakie są istotnymi elementami chrząstki łącznej. Występują m.in. w więzadłach, ścięgnach oraz tkance stawowej.

Badanie ciśnienia krwi umożliwia stwierdzenie ciśnieninia doprowadzaneg przez serce podczas spazmu oddającego krew do obrotu. Prócz tegoż stosowana jest także wartość ciśnienia, jeśli serce wypoczywa między uderzeniami. Odpowiednie ciśnienie to wartości 120/80 mmHg. Tylko te dwie wartości udzielają specjaliście wiadomości o tym, jak działa nasze serce. Jeżeli ciśnienie jest za wysokie, możemy mieć do czynienia z nadciśnieniem tętniczym, jednak jeśli jest zbyt niskie, z niedociśnieniem. Również nadciśnienie, jak i niedociśnienie to stany, które potrzebują leczenia.

Jakie jest odpowiednie ciśnienie krwi?

Ciśnienie 120/80 mmHg bądź mniej to ciśnienie dobre bądź odpowiednie. Wartośc ponad 140/90 traktowana jest są zbyt ciśnienie wysokie, także każde wartości między przytoczonymi tu, to ciśnienie podniesione. Jednak znacznie niskie ciśnienie także nie działa pozytywnie, jest ono odpowiedniejsze dla Twojego serca aniżeli wysokie ciśnienie.

Radzenie sobie z wysokim ciśnieniem krwi

Ciśnienie krwi uwarunkowane jest od mnóstwa elementów, wraz z wiekiem oraz legendą dolegliwości w rodzinie. Łatwe modyfikacje w obszarze diety oraz trybu życia potrafią wesprzeć w zachowaniu odpowiedniego ciśnienia krwi bądź zmniejszeniu go do odpowiedniejszego poziomu. Niejednokrotnie ciężko określić, czy masz wysokie ciśnienie, bo symptomy zachodzą bardzo sporadycznie. Zatem właśnie ważne jest przeprowadzanie systematycznych konsultacji u specjalisty, pielęgniarki lub aptekarza. I jeśli jeżeli martwisz się wysokim ciśnieniem, zawsze wpierw winieneś porozmawiać ze swoim specjalistą. Łatwe modyfikacje, które umożliwiają sprostać sobie z wysokim ciśnieniem.

Odpowiednie ciśnienie – przyczyny nadciśnienia

Odpowiednie ciśnienie u człowieka sięga 120/80 mmHg. Początkowa wartość to ciśnienie skurczowe, a pozostała to ciśnienie rozkurczowe. Obie liczby określane są w milimetrach słupa rtęci. Nadciśnienie tętnicze krwi ma miejsce, jeśli wartości testów ciśnienia są za wysokie – przeszło 140/90 mmHg. Nadciśnienie może być o rodzaju pierwotnym bądź pochodnym. Nadciśnienie pierwotne jest wtedy, gdy wszelkie elementy działające na zmianę ciśnienia funkcjonują równolegle. Znaczy to, iż serce zaczyna bić mocniej wówczas, jeśli naczynia krwionośne się zmniejszają. Blisko 80-90% wszelkich wypadków nadciśnienia to tylko nadciśnienie pierwotne. Nadciśnienie pochodne jest zdecydowanie rzadsze oraz zazwyczaj powoduje je niewydolność nerek. Jeśli nerki są naruszone, organizm traci zdolność do oczyszczania soli oraz wody, co nasila masa krwi. To z kolei powoduje, iż odpowiednie ciśnienie narasta. Podniesione ciśnienie tętnicze nasila niebezpieczeństwo wielu dolegliwości, w tym udaru oraz zawału serca. Z tegoż powodu należy niejednokrotnie wykonywać badanie ciśnienia krwi, żeby w porę zobaczyć jego duży wzrost.

Odpowiednie ciśnienie – przyczyny niedociśnienia

Niedociśnienie to wartości niżej 100/60 mmHg. Do podstaw takiego stanu rzeczy przynależą:

• ciąża,

• podawanie pewnych preparatów,

• bradykardia,

• kłopoty z zastawkami,

• niedoczynność tarczycy,

• wylew,

• ostry stan zapalny.

Nieznaczne zmniejszenie ciśnienia zazwyczaj powoduje zmęczenie oraz zawroty głowy. Jednak jeśli ciśnienie jest za niskie, organizm nie otrzymuje odpowiedniej dawki tlenu, co z kolei może doprowadzać do dużych obrażeń serca oraz mózgu. Znaczenie badania ciśnienia krwi jest niezwyke wyjątkowe przy {codziennych|zwykłych} wzrostach ciśnienia]. Okresowe badania pozwolą zauważyć, czy odpowiednie ciśnienie jest regularnie, czy pojawiają się wady.

Ogranicz liczbę konsumowanej soli

Czy wiesz, iż zbytnie zawartości soli w diecie mogą mieć bezpośredni nacisk na Twoje ciśnienie? Jak wiele osób, prawdopodobnie jesz zdecydowanie więcej soli aniżeli chcesz oraz chociażby nie zdajesz sobie z tegoż sprawy. Możesz sprawdzać liczbę zużywanej w diecie soli poprzez:

1. unikanie słonych zakąsek takich jak nabiał żółty, chipsy lub orzeszki solone,

2. zmniejszenie liczby soli przyłączanej podczas przygotowywania obiadów bądź stosowanie soli niskosodowej.

Dużo się śmiej

Wszyscy kochamy momentami się pośmiać! Rozweselisz się więc, że śmiech umożliwia Ci się odprężyć, i to z kolei pozytywnie działa na ciśnienie krwi. Poza tym przyjemność może zdecydowanie poprawić Twoje relacje interpersonalne oraz mieć zbawienny nacisk na Twoją działalność. Figle oraz rozrywkowe zapisy w normalnych dyskusjach są świetnym systemem, żeby dać sobie oraz naszym kolegom impuls do uśmiechu.

Zmniejsz energię potasu

Potas, minerał, którego pochodzeniem są zdrowe owoce oraz warzywa, ser oraz ryby, wspomaga organizm pozbywać się zbędnych zawartości soli. Twój organizm nie jest w stanie przechowywać potasu, zatem potrzebujesz uzupełniać go sobie każdego dnia. Znajduj posiłki, które są skupieniem potasu – owoce, warzywa, mleko, suszona fasolka lub groch.

Świętuj drobne osiągnięcia

Sprawdzanie ciśnienia krwi może wydawać się niewykonalne, jednak nie obawiaj się, umiesz spełnić własny plan, jeżeli rozłożysz go na drobniejsze. Pamiętaj, iżby pogratulować sobie stale, jeśli uda Ci się zrealizować jeden spośród nich.

Odnajdź osobę, z którą będziesz ćwiczył

Prawdopodobnie jak mnóstwo innych osób już wielokrotnie czynił zarządzenia, iż rozpoczniesz trening oraz będziesz wysoce ruchliwy, jednak gdy dochodzi do praktyki, okazuje się, iż odnalezienie wymówki, żeby tegoż nie robić, jest wyjątkowo łatwe.

Choroba zwyrodnieniowa stawów (ang. Osteoarthritis, OA) to jeszcze bardziej popularny kłopot, stanowi jedną spośród tzw. dolegliwości cywilizacyjnych, do które przyczynia siedzący styl życia, niewystarczająca liczbę oraz forma ruchu. Początkowymi sygnałami dolegliwości zwyrodnieniowej stawów są zazwyczaj uciski stawów. Z czasem przychodzą takie symptomy jak zgrzytanie stawów, zmniejszenie zwykłej ich elastyczności oraz kłopoty z przemieszczaniem się. U pacjenta może dochodzić do zniszczenia tkanki stawowej, wtórnych stanów zapalnych stawów, tworzenia wyrośli kostnych, zrogowacenia powłoki podchrzęstnej oraz zaistnienia torbieli podchrzęstnych. W rozwiniętej fazie dolegliwości stawy są ewidentnie powykrzywiane, każdy krok powoduje dyskomfort, i pacjent nie jest w stanie kontynuować codziennej aktywności ruchowej oraz forma życia znacznie zmniejsza się. Na zniszczenia narażony jest szczególnie obręb lędźwiowy kręgosłupa. Choroba zwyrodnieniowa kręgosłupa ma związek z wczesnym zniszczeniem oraz schorzeniem chrząstek, jakie tworzą stawy.

Zachorowalność oraz rozwój dolegliwości zwyrodnieniowej

Zwyrodnienie stawów to najpowszechniejsza trudność ze strony systemu ruchu, znacznie hamująca aktywność ruchową dotkniętych nią osób. Jest to dolegliwość wieku dojrzalszego. Utrzymuje się, iż część osób po przekroczeniu 40. roku życia i każda osoba po przekroczeniu 55. roku życia ma w stawach modyfikacje typowe dla dolegliwości zwyrodnieniowej. Prewencja dolegliwości winna zmierzać do potencjalnego zmniejszania jej fizycznych symptomów i wyciągania okresu dużej sprawności stawów. Dolegliwość ta w Polsce jest najpopularniejszą przyczyną orzeczeń o inwalidztwie. Dolegliwość występuje z równą częstotliwością u kobiet oraz mężczyzn, chociaż kobiety są zazwyczaj dotknięte nią w znaczniejszym stopniu, wybitnie doświadczając jej konsekwencji w normalnym życiu. Pośród starszych osób w wieku podeszłym, gdzie wzmożenie odmian jest znacznie duże, wyraźnie dominują kobiety, jednak może mieć to związek z ich średnim dłuższym trwaniem życia. Choroba zwyrodnieniowa stawów obejmuje zazwyczaj jeden bądź kilka stawów. Nieczęsto przybiera formę wielostawową, napadając mnóstwo stawów równolegle. Jej forma połączona jest z bezpośrednią przyczyną występowania zwyrodnień.

Przyczyny choroby zwyrodnieniowej

Wyróżnia się chorobę zwyrodnieniową stawów w formie pierwotnej i wtórnej. Przyczyny występowania dolegliwości w postaci pierwotnej są z nazwy nieznane. Do jej występowania dodają się takie elementy zagrożenia jak płeć żeńska, starszy wiek, nadwaga, braki estrogenu, niewłaściwe jedzenie lub zmęczenie mięśni okołostawowych. Do przyczyn formie pierwotnej zakwalifikować również można predyspozycję wrodzoną. Wyróżniony został gen, który bardzo nasila możliwość rozwinięcia się dolegliwości. Skądinąd niedokrwienie powłoki chrzęstnej stawu na skutek miażdżycy naczyń krwionośnych jest popularną przyczyną występowania zmian zwyrodnieniowych. Forma wtórna dolegliwości kojarzy się z tworzeniem uszkodzeń stawów na skutek urazów mechanicznych, obciążeń, chorób lub dysfunkcji pewnych chrząstek lub aparatów, które zmniejszają prawidłowe działanie stawów. Sam mechanizm degeneracji stawów jest wtórny do wyliczonych przyczyn.

Leczenie zwyrodnienia stawów

Zdiagnozowania dolegliwości odbywa się na płaszczyźnie nagromadzonego rekonesansu, fizycznych symptomów i technologii malowania wnętrza stawu, jak badanie RTG, tomografia komputerowa, rezonans magnetyczny lub za pomocą kamery podczas zabiegu artroskopii. Efektywność leczenia jest większa, jeśli jest ono kompletne. Z jednej strony stosuje się leki farmakologiczne mające zmniejszyć ból, i z innej prowadzi rehabilitację mającą za zadanie zamknięcie bądź zmniejszenie odpowiedzialności powstania schorzeń. W uśmierzaniu bólowi wykorzystuje się powszechnie paracetamol. Paracetamol jest wybierany z powodu na możliwość stosunkowo stabilnego używania go przez dłuższy czas. Jeżeli paracetamol wykaże się bezproduktywny, wykorzystuje się zazwyczaj niesteroidowe środki przeciwzapalne doustnie. Jeżeli owe okażą się nieefektywne bądź istnieją lecznicze przeciwwskazania do ich brania, rozważa się wykorzystanie opioidów. W innych wypadkach, jeśli występuje brak odpowiedzi na środki ogólnoustrojowe bądź medyczne przeciwwskazania do ich stosowania, można rozważyć podawanie preparatów sterydowych dostawowo przez iniekcję (glikokortykosteroidy). Jest to dosyć trudna kuracja, potrafiąca spowodować zainfekowania w zakresie stawu oraz przyczynić się do martwicy tkanki stawowej. Polecana jest tylko u chorych z dużymi wysiękami wewnątrzstawowymi oraz cierpiących na znacznie duży ucisk. Niestety daje ona wyłącznie chwilową poprawę, a jej powtarzanie doprowadza zazwyczaj do pełnego zużycia wnętrza stawu. Prostopadle do leczenia farmakologicznego bólu sugeruje się wykorzystywanie terapii, mającej za zadanie nie dopuścić do dalszego zwiększania się zwyrodnienia. Niestety zwyrodnienia stawów cechuje niedobór zdolności zatrzymania ich rozwoju w drodze kuracji. Wzmożeniu aktywności ruchowej winno towarzyszyć realne ochranianie dotkniętego stawu. Sugeruje się podawanie lasek ortopedycznych, kuli, specjalistycznego obuwia lub zewnętrznych stateczników stawu.

Trzeszczące kolana to problem, jaki dotyka nie tylko osób starych, ale coraz powszechniej również i młodych. Nie musi to znaczyć, iż pojawiły się zmiany zwyrodnieniowe stawu rzepkowo-udowego. Ucisk oraz zgrzytanie kolana może być spowodowane niewłaściwym rozmieszczeniem osi kończyny dolnej, i również stresem. Popularną etiologią częstych „kliknięć” w kolanie jest również niewłaściwa dieta, nieprzynosząca stawom niezbędnych elementów. Na ból oraz kłucie w kolanach wyjątkowo narażeni są atleci, osoby starsze oraz tęgie.

Etiologie trzeszczenia w kolanach

Trzeszczenie w kolanach oraz różnych stawach może pojawić się w efekcie zniszczenia tkanki stawowej. Tkanka w strukturze stawu spełnia rolę neutralizującą oraz chroniącą kości wchodzące w skład stawu przed ocieraniem się o siebie. Takie naruszenie tkanki stawowej może być wywołane z kolei:

•brakami witamin oraz minerałów,

•otyłością,

•urazami stawów,

•patologiami anatomicznymi stawu,

•deficytem aktywności ruchowej.

Tkanka stawowa może ulec chondromalacji, więc przesiąkaniu, a w wyniku osłabieniu. Chondromalacja to dolegliwość o nie do końca zrozumiałych przyczyn. Jej niebezpieczeństwo nasila się przy znacznym rozwoju, stresach oraz osłabieniach osi kończyny. Najpierw nie pojawia się ból stawu, ponieważ tkanka nie jest unerwiona. Dopiero gdy kości rozpoczynają o siebie bezpośrednio skrobać, pojawia się ból stawu. Trzeszczące kolana oraz kolejne choroby stawowe ze względu chondromalacji pojawiają się zwłaszcza u osób wykonywających obciążające ruchy (w efekcie urazu) oraz u osób starszych (wskutek „zniszczenia”).

Zanikająca tkanka stopniowo zaczyna się ścierać oraz pękać. Tkanka stawowa pokrywa zakończenia kości, spełnia rolę tłumiącą, przekazuje obciążania, tłumi wibracje. Skądinąd, dzięki ruchowi w stawie, membrana maziowa tkanki dostarcza maź stawową (płyn stawowy), która „naoliwia” oraz smaruje stawy. W efekcoe przebiegu zwyrodnieniowego tkanki, traumatyzmu kolana, obciążenia bądź niedoboru ruchu liczbę produkowanej mazi stawowej się osłabia. To w stawie kolanowym zaczyna brakować poślizgu, ruch jest mniej płynny. Niejednokrotnie ograniczona liczba mazi stawowej okazuje się postrzegalnym chrupaniem oraz przesuwaniem w kolanie w trakcie treningu. Niejednokrotnie stanowi to oznakę niebolesną, a dla chorych niemiły. Jedną z technik leczenia trzasków w kolanie jest tzw. wiskosuplementacja, czyli podanie w postaci zastrzyku do wnętrza kolana stężonego kwasu hialuronowego, który odżywia oraz nasyca chrząstkę. Zabieg przeprowadza specjalista ortopeda. Proponowane jest kilkukrotne podanie kwasu. Ponadto specjaliści niejednokrotnie zalecają chorym stosowanie suplementów diety, zawierających siarczan chondroityny bądź glukozaminy, kwas hialuronowy oraz kolagen, które potrafią wesprzeć odżywienie stawu.

Zjawisko kawitacji a trzaski w kolanie

Inną hipotezą przedstawiającą etiologie hałasów w kolanie jest tzw. zjawisko kawitacji. Kawitacja jest zjawiskiem fizycznym, w którym dochodzi do radykalnej zmiany ciśnienia mieszanki z wygenerowaniem bąbelków napełnionych gazem (tzw. kawern). W stawie kolanowym, jak już zostało wspomniane wcześniej, znajduje się kleisty roztwór maziowy. W trakcie treningu dochodzi do poruszania się wobec siebie przestrzeni stawowych, co powoduje rozbieżność ciśnienia w rozdziałach stawu kolanowego. Strefa stawu o mniejszym ciśnieniu zasysa płyn maziowy. Nim dojdzie do jego przemieszczenia, powstaje wyprysk przepełniony parą bądź gazem. W trakcie treningu bąbelek trzaska, czemu towarzyszy głośny dla otoczenia hałas stuku. Zdarzenie to niejednokrotnie następuje po większym spokoju oraz dotyczyć może każdego stawu. Symptom ten nie jest niewłaściwy oraz nie potrzebuje leczenia.

Leczenie trzeszczenia w stawach

Żeby trzeszczenie w stawach nie przeobraziło się w ucisk stawów kolanowych oraz ich twardość, trzeba zainteresować się prewencją zmian zwyrodnieniowych w zakresie stawów. Podstawowym etapem jest aktywność ruchowa, jednak taka, która nie obciąża stawów. Istotne jest, by wesprzeć mięśnie, stosując do tego najpierw sporty delikatne dla stawów, takie jak pływanie lub dobrze dopasowana gimnastyka. Wówczas, gdy mięśnie będą odpowiednio podparte, możemy zadecydować się na jazdę na rowerze lub bieganie. Jest to wyjątkowo istotne, jeżeli ucisk bądź strzykanie w kolanach już się pojawiło. Jeżeli mamy mocne stawy, kolejność nie jest aż tak znacząca. W wypadku, jeśli zwyrodnienie stawów postępuje, niezbędna jest fizykoterapia, i dokładnie ćwiczenia redresyjne. Systematyczne zajęcia ruchowe wesprą także w zachowaniu odpowiedniej masy ciała, i więc istotny element w prewencji dolegliwości stawów, i ograniczą ograniczające przepływ krwi rozciągnięcie mięśni. Inną istotną sprawą w konserwacji oraz leczeniu dolegliwości stawów jest prawidłowa dieta. Może ona nie tylko zapobiec, ale również wpłynąć na złagodzenie dokuczliwości stawowych, które już się pojawiły. Do budowania oraz ochrony chrząstki oraz mazi stawowej niezbędne są wapń, białko, witamina D, witaminy B, witamina C, bioflawonoidy, glukozaminy, chondroityny i kolagen. Można stosować je w suplementach diety bądź uzupełniając dietę tak, żeby zapewniać wystarczające ilości tychże składników.