Naprawdę bardzo wielu ludzi zmaga się z dokuczliwym problemem, jakim jest bezsenność. Chcesz się przespać po ciężkim dniu, który dostarczył nam wielu stresów. Masz w głowie mętlik, myślisz tylko o problemach i zmartwieniach, które masz na głowie. Na dodatek stresuje Cię to, że jutro znów musisz rano wcześnie wstać i znowu będziesz niewyspany. Próbujesz proszków nasennych, ale przecież nie można ciągle ich zażywać, ponieważ można się od nich bardzo łatwo uzależnić. Jeżeli zmagasz się z problemem bezsenności, to możesz się z tym bardzo łatwo uporać, a pomogą Ci w tym domowe sposoby. Jeżeli chcesz się dowiedzieć, jak szybko zasnąć, to koniecznie przeczytaj ten artykuł.

Dlaczego nie mogę zasnąć?

Jeżeli ciągle myślisz o tym, dlaczego nie możesz zasnąć, to koniecznie musisz wiedzieć o tym, że jeżeli nie śpisz tylko kilka nocy, to nie musisz się o nic martwić, jeżeli jednakże ten problem męczy Cię już od dłuższego czasu, na przykład od kilku miesięcy, to oznacza, że z Twoim zdrowiem dzieje się coś niedobrego. Są naprawdę różne przyczyny, dlaczego nie możemy spać. Może być to, na przykład spowodowane stresem oraz wszelkimi obawami, jak również może być to objaw poważnych chorób. Bardzo często bezsenność jest spowodowana nerwicą lub depresją. Jeżeli problem bezsenności dotyczy osób starszych, to może być to skutkiem tego, że zmniejsza się ilość melatoniny w organizmie, a związane jest to ze starzeniem się. Warto wiedzieć, że nie jest wystarczające, żeby zasnąć, ważne jest to, żeby dobrze spać i obudzić się wypoczętym, żeby mieć siłę do działania. Powinniśmy spać około siedmiu godzin, ale to wszystko jest kwestią indywidualną, zależną głównie od wieku, jeżeli jesteśmy młodsi, to potrzeba nam dużo snu. Zapotrzebowanie na sen, zależy również od naszych genów.

Jak zadbać o jakość snu i jak szybko zasnąć?

1. Przede wszystkim, musimy wybrać dobry materac, dzięki któremu będziemy mogli spać wygodnie i spokojnie.

2. Jeżeli nie lubisz hałasu, to bardzo dobrym rozwiązaniem, będą stopery do uszu.

3. Zainwestuj w porządną pościel oraz materac, warto zdecydować się na takie, w których się nie przegrzejemy i nie przepocimy, komfort jest naprawdę bardzo ważny. Może warto zmienić kolor ścian, albo tak urządzić naszą sypialnię, żeby była przytulna i żeby dobrze nam się w niej spało.

4. Spokojny sen może zaburzyć sprzęt rtv. Więc koniecznie zrezygnuj z posiadania w sypialni, takich sprzętów, jak na przykład komputer, czy też telewizor. Pewnie nie wiesz, że wpływają one niekorzystnie na jonizację powietrza. Poza tym mogą kojarzyć się np. z pracą,

5. Zadbaj o czyste i świeże powietrze w sypialni. Jeżeli masz okna nowszej generacji, najlepiej wyposażyć je w nawiewniki, które zapewnią odpowiednią wentylację. Bardzo dobrze jest przed zaśnięciem wywietrzyć pokój, kup sobie profesjonalny klimatyzator, który będzie utrzymywał odpowiednią temperaturę w pomieszczeniu jednocześnie filtrując powietrze, przez co zdecydowanie lepiej będzie się nam oddychać podczas snu.

6. Nie trzymaj w sypialni zbyt wielu roślin. Niektóre rośliny mają naprawdę bardzo specyficzny zapach, który może przeszkadzać, zwłaszcza jeżeli zmagasz się z alergią, ponieważ rośliny sprawią, że będziesz miał problem z zaśnięciem. Powszechnie w społeczeństwie panuje przekonanie, że rośliny filtrują powietrze, ale warto wiedzieć, że jest to nieprawda, dlatego też warto mieć jakąś roślinkę w pokoju, ale nie dużo, miej to na uwadze

7. W sypialni powinna panować temperatura ok. 18-21 st. C.

8. Chcesz szybko zasnąć, nie ucinaj sobie drzemek w ciągu dnia, ponieważ wtedy sprawisz, że wieczorem Twój organizm będzie wyspany, przez co nie będzie miał ochoty na to, żeby w nocy spać. Lepiej przemęczyć się w dzień, ale później w nocy móc spać spokojnie.

9. Stosuj lekkostrawną dietę, a ostatni posiłek jedz nie później niż 2-3 godziny przed snem. Na kolację wybieraj produkty zawierające tryptofan (ryby, drób, ciepłe mleko z łyżeczką miodu, kawałek gorzkiej czekolady). Jeżeli jemy przed snem, to wtedy nasz organizm pracuje pełną parą, więc możemy mieć problem ze snem.

10. Przed snem, a najlepiej całe popołudnie nie pij alkoholu, kawy, mocnej herbaty i coli. Ogranicz także ilość napojów wypijanych przed snem tak, aby konieczność pójścia do łazienki nie okazała się silniejsza niż sen.

11. Po południu wybierz się na dłuższy spacer.

12. Spokojny sen zapewni też ciepłą, relaksującą kąpiel z dodatkiem uspokajających i odprężających olejków eterycznych.

13. Kładź się do łóżka o tej samej porze.

14. Jeśli chcesz szybko zasnąć, kładź się do łóżka kiedy naprawdę chce ci się spać.

15. Jeśli chcesz mieć spokojny sen, nie oglądaj filmów trzymających w napięciu, horrorów, kryminałów.

16. Jeżeli budzisz się zbyt wcześnie, nie dosypiaj na siłę. Poleż trochę i bez pośpiechu wstań.

17. Jeżeli zmagasz się z problemem bezsenności, to musisz pomyśleć, czy czasem nie jest to wynikiem stresu, który jest Twoją udręką w ostatnim czasie. Sen sprawia, że nie możemy spać, dlatego też bezsenność może być tym spowodowana.

Zapewne nie zdajesz sobie sprawy z tego, że naprawdę bardzo dużo osób zmaga się z problemem, jakim jest nadciśnienie tętnicze. Obecnie problem ten dotyka, około 1 miliarda osób na całym świecie. Mnóstwo osób nie wie nawet, że zmaga się z tą dolegliwością, ponieważ bardzo często nadciśnienie tętnicze przebiega bezobjawowo. Choroba ta jest naprawdę przebiegła, przyspiesza rozwój miażdżycy w naczyniach krwionośnych, co może skutkować chorobami serca naczyń mózgowych, nerek, oraz wielu innych powikłań. Światowa Organizacja Zdrowia podała, że choroby dotyczącego nadciśnienia tętniczego, a także jego powikłania, są w pierwszej dziesiątce przyczyn umierania ludzi na całym wiecie. Więc niezwykle ważne jest to, żeby podejmować wszelkie działania, które umożliwią nam obniżenie ciśnienia tętniczego.

Suplementy diety obniżające ciśnienie tętnicze

Tran rybi

Tran rybi, uważany być może, jako koncentrat kwasów tłuszczowych omega-3. Związku te bardzo mocno działają na nasz organizm od strony biologicznej, a nawet uważa się, że one leczniczo działają na cały nasz organizm. Warto wiedzieć, że skład tranu jest zupełnie inny, aniżeli skład innych olei roślinnych, w których znajduje się bardzo dużo kwasu ALA (alfa-linolenowego). Warto wiedzieć, że nie jest on nam tak potrzebny, jak właśnie kwasy tłuszczowe omega-3 dominujące w tranie – kwas dokozaheksanowy (DHA) oraz kwas eikozapentanowy (EPA). Niestety, nasz organizm bardzo słabo przekształca ALA w pozostałe kwasy tłuszczowe omega-3, dlatego właśnie tran oraz świeże ryby są zdecydowanie najlepszym i całkowicie naturalnym ich źródłem. Badania prowadzone przez naukowców stwierdzają, że efekt na ciśnienie tętnicze w przypadku suplementów z tranem zależy od dawki. Powyżej 3g dziennie, efekt obniżenia ciśnienia zaczyna być widoczny. Tran, jednakże nie jest tak skuteczny, jeżeli chodzi o osoby, które nie zmagają się z problemem nadciśnienia.

Jak podał Journal of Hypertension w publikacji z 2002r. Czy tran ma jakieś skutki uboczne? Zostało wykonanych wiele badań, ale nie wykryto żadnych szkodliwych działań, jednakże zawsze osoby przyjmujące tran mówią, że najgorszy jest jego smak, jednakże nie stanowi to problemu, ponieważ obecnie możemy kupić tran w kilku smakach.

Koenzym Q-10

Koenzym Q-10 może być traktowany jako prawdziwa rewolucja w leczeniu nadciśnienia. Po 4 miesiącach suplementacji, aż 51% uczestników mogło zmniejszyć ilość, lub całkowicie odstawić leki przeciw nadciśnieniu, a wydolność ich serca znacznie się poprawiła, jak podaje Molecular Aspects of Medicine. Nowszy przegląd badań klinicznych opublikowany w Biofactors w 2003r. informuje, że za pomocą tego suplementu udaje się obniżyć wartość ciśnienia tętniczego skurczowego o 16 mmHg, a rozkurczowego o 10 mmHg. Koenzym Q-10 jest pozbawiony skutków ubocznych, i wedle autorów może wspomagać leczenie nadciśnienia w połączeniu ze standardowymi lekami. Prawdopodobnie jednak, pozytywne skutki koenzymu Q-10 widoczne są tylko o tych osób, które mają niedobory tego składnika.

Wapń

Bez wątpienia wapń jest znana każdemu. Wapń, to nic innego, jak pierwiastek, który ma naprawdę bardzo duży wpływ na budowę naszych kości. Wapń, jest również niezwykle ważny, jeżeli chodzi o optymalny skurcz mięśni, również skurcz mięśnie serca, ponadto wapń, bierze udział w krzepnięciu krwi a także w regulacji ciśnienia tętniczego. Jak przeczytać można w gazecie American Journal of Hipertension, niektóre osoby są po prostu genetycznie uwarunkowane w ten sposób, że potrzebują one wapnia do tego, żeby wyregulować ciśnienie tętnicze, jednakże warto wiedzieć, że dotychczas nie odkryto tych genów. Koniecznie również trzeba dodać, że jeżeli. Ponadto, jeżeli odpowiednio dostarczamy wapń do naszego organizmu, to możemy naprawdę bardzo skutecznie obniżyć ciśnienie tętnicze, ale można również tym samym wzmacniać efekt ograniczenia ilości sodu w diecie. Widoczne jest obniżenie ciśnienia tętniczego, w przypadku ludzi, którzy zmagają się z deficytem wapnia w jadłospisie. Jak twierdzą naukowcy w czasopiśnie Hypertension, ma rynku obecnych jest wiele suplementów diety zawierających wapń, jednak jak sugerują niektóre z badań z The Journal of Nutritional Science and Vitaminology, lepiej od komercyjnych preparatów wchłaniają się suplementy, uzyskane z koralowców. Warto wiedzieć, że skamielina koralowca, wytwarzana jest przez żywe organizmy, i prawdopodobnie unikalna sieć tworzona przez cząsteczki minerałów sprawia, że zawarte w nich pierwiastki są o wiele lepiej przyswajalne przez ludzki organizm.

Zielona herbata

Warto pić zieloną herbatę, ponieważ wtedy będziemy żyć dłużej, a wynika to z obserwacji, które przeprowadzone zostały przez japońskich badaczy. Warto pić zieloną herbatę, ponieważ zmniejszamy nasze szanse na to, żeby zachorować na jakąś groźną chorobę serca, zwłaszcza dzieje się tak, jeżeli chodzi o osoby, które zmagają się z nadciśnieniem tętniczym, zwłaszcza u kobiet. Trzeba pić 5 szklanek herbaty zielonej na dzień, a wtedy zmniejszymy ryzyko choroby serca o 30%.

Żylaki kończyn niskich to mocne, wrzecionowate bądź workowate rozbudowania żył zewnętrznych z towarzyszącym im przedłużeniem oraz szczególnym poskręcaniem. Jest to najpowszechniejsza forma kliniczna długotrwałej niewydajności żylnej. Powszechnie zachodzą u kobiet, natomiast częstotliwość ich powstawania nasila się z wiekiem. Sprzyja im długie pozostawanie w postawie siedzącej bądź stojącej, praca w wysokiej temperaturze, przenoszenie bagaży. Przeważnie ich powstawanie ma charakter rodzimy.

Jak powstają żylaki?

Kluczowym elementem doprowadzającym do zaistnienia żylaków kończyn dolnych jest zastój krwi w układzie żył zewnętrznych. Jest on spowodowany niewłaściwym działaniem zastawek żylnych, czyli fałdów błony wewnętrznej żyły, które determinują jednokierunkowy obieg krwi. W warunkach odpowiednich krew w żyłach kończyn dolnych wypływa z systemu powierzchownego poprzez żyły przenikające do systemu głębokiego, kierując się w kierunku serca. Przy braku odpowiednio działających zastawek krew wycofuje się do żył zewnętrznych, których małe ściany nie są dostosowane do pokonania wyższego ciśnienia. Z czasem więc powoli się rozszerzają, natomiast ich ściany przerastają.

Przebieg choroby żylakowej

Żylaki kończyn dolnych zwiększają się powoli, natomiast we wczesnym czasie dolegliwości potrafią nie wytwarzać żadnych trudności. Najpierw na skórze pojawiają się tzw. pajączki naczyniowe, czyli sieć drobnych, rozszerzonych żyłek śródskórnych. Na owym etapie chorzy udają się do specjalisty wyłącznie ze względów kosmetycznych.

Wczesne objawy żylaków kończyn dolnych

Do najpopularniejszych pierwszych objawów żylaków należą:

•tzw. ciężkie nogi – uczucie „ociężałości” kończyn dolnych oraz ich zbędnej „pełności”, znikające po wypoczynku z kończynami uniesionymi,

•uporczywe, uporczywe bóle kończyn dolnych po długim pozostawaniu w postawie siedzącej bądź stojącej,

•zlokalizowany, pojawiający się okresowo ból nad poprawioną żyłą,

•obrzęki kończyn dolnych pojawiające się na kres dnia, tak rozpoznawalne wokół kostek,

•zespół niespokojnych nóg, bolesne skurcze mięśni łydek, zwłaszcza nocą.

W rozwiniętym stadium dolegliwości stają się widoczne duże oraz zatokowato skręcone żylaki pni głównych żył kończyny dolnej: żyły odpiszczelowej oraz żyły odstrzałkowej. Są delikatne oraz niebolesne, natomiast poziom ich wypełnienia jest związany od postawą kończyny. Z czasem pojawiają się zmiany skórne, zwykle w strefie kostek, po stronie przyśrodkowej. Przeważnie są to rdzawobrązowe przebarwienia, wypryski suche bądź pijące, mogą się pojawić owrzodzenia. Zwiększające się obrzęki mogą pokrywać wszą łydkę oraz nie znikają po relaksie nocnym. Wielkość zauważalnych zmian nie zawsze harmonizuje z wzmożeniem dolegliwości. Czasami pacjenci z drobnymi zmianami przedstawiają więcej skarg niż chorzy z dużymi żylakami. Wraz z postępem dolegliwości zwiększa się niewydolność żył kończyn dolnych, czemu towarzyszy powstawanie jeszcze większych powikłań. Do najpopularniejszych spośród nich zaliczyć można zakrzepowe zapalenie żylaków oraz zakrzepowe zapalenie żył zewnętrznych, natomiast dodatkowo krwawienia, wybroczyny podskórne, przewlekłe zapalenia skóry oraz tkanki podskórnej i owrzodzenia.

Diagnostyka żylaków

W kierunku sprawdzenia stanu niewydajności żył kończyn dolnych wykonuje się próby czynnościowe: Trendelenburga oraz Perthesa. Dają one {docenić|możliwość, żeby ocenić} drożność żył przeszywających oraz wewnętrznych i formę zastawek żylnych. „Dobrym wzorem” w ocenie długotrwałej niewydajności żylnej jest badanie ultrasonograficzne metodą Dopplera – umożliwia ocenę anatomii oraz funkcje systemu żylnego. Dostarcza informacji potrzebnych do określenia okoliczności zaistnienia żylaków, stwierdzenia ich rozmiaru oraz rozpoczęcia decyzji o doborze form działania. Przede wszystkim zawsze jest to badanie nieinwazyjne oraz bezbolesne. Do inwazyjnych metod oceny systemu żylnego uczestniczy m.in. flebografia. Polega na podaniu leku cieniującego do żył stopy oraz pokazywania możliwości jego przenoszenia się przy pomocy zdjęć rentgenowskich. Obecnie rzadko korzysta się z tej technologii ze względu na jej inwazyjny charakter – narażenie pacjenta na oddziaływanie promieni rentgenowskich oraz potrzebę dostarczenia kontrastu, jaki może powodować reakcje uczuleniowe. Zdiagnozowanie dolegliwości żylakowej ustala specjalista na podstawie objawów klasycznych oraz rezultatów badań obrazowych.

Żylaki kończyn dolnych – leczenie

Techniki konfrontacji z żylakami kończyn dolnych podzielić można na: leczenie zachowawcze, farmakologiczne i operacyjne. Dobór optymalnej formy zależy przede wszystkim od stanu zaawansowania dolegliwości. Usuwanie żylaków kończyn dolnych tradycyjne to wykonywanie zaleceń generalnych i podawanie maści oraz kosmetyków łagodzących obrzęki i {poczucie|czucie} ociężałości nóg. Pomocne jest również noszenie specjalnych podkolanówek, pończoch oraz rajstop przeciwżylakowych, częste podnoszenie kończyn do góry, wykonywanie masaży oraz zrezygnowanie z ciasnej odzieży utrudniającej odpływ krwi z kończyn dolnych. Pończochy uciskowe zapobiegają odkładaniu się krwi w żyłach zewnętrznych oraz wspierają funkcjonowanie pompy mięśniowej, obniżają ciśnienie, szczególnie w układzie żył zewnętrznych, i chronią przed negatywnymi zmianami w mikrokrążeniu oraz powodują ich regresję. Pończochy uciskowe winny być wybierane indywidualnie do nieobrzękniętej kończyny. Test należy zrobić wcześnie, nie później niż 20 min po wstaniu z łóżka (należy rozpatrywać tabelę rozmiarów podaną przez danego producenta). Odpowiednio dopasowana pończocha uciskowa wywiera najsilniejszy nacisk na wielkości stawów skokowych, powoli spadający w górę. Kuracja farmakologiczna polega na ustnym stosowaniu leków zabezpieczających naczynia. Są to środki często z naturalnego pochodzenia, zawierające m.in. ekstrakt z rycyny bądź kasztana, a również flawonowe pochodne benzopirenu produkowane spośród środków roślinnych lub syntetycznie (praktyka oraz jej pochodne, hesperydyna, diosmina), saponiny (escyna), dobesylan wapniowy, ekstrakty z pestek winogron bądź produktów cytrusowych. Leki mimo tego, że przynoszą często pomoc w dolegliwościach to nie zabezpieczają przed postępem zaawansowanych zmian długotrwałej niewydajności żylnej, więc zazwyczaj powinny być używane z kompresoterapią, która hamuje postęp dolegliwości. W wypadku obrzęku nóg towarzyszącemu żylakom kończyn dolnych nie należy używać preparatów moczopędnych przewlekle, a jeśli zachodzą zalecenia oraz konieczność używania diuretyków, to długa niewydolność żylna nie jest przeciwwskazaniem do ich stosowania. Warto wiedzieć, iż określona część preparatów wykorzystywana w usuwaniu dolegliwości układu krążenia (blokery kanału wapniowego) mogą zwiększać obrzęk nóg spowodowany niewydolnością żylną.

Seksoholizm, czyli uwarunkowanie od stosunku seksualnego, to taki sam nawyk jak alkoholizm czy narkomania, w związku z tym jest niezwykle destruktywny. Nadmierna, patologiczna konieczność dokonywania aktywności seksualnych całkowicie ma przewagę nad konkretną osobą oraz z czasem staje się dla niej, oraz nierzadko również dla jej rodziny źródłem cierpienia. Jakie są przyczyny oraz objawy seksoholizmu? Jak jest prowadzone leczenie takiego uzależnienia?

Seksoholizm

Seksoholizm, inaczej erotomania, oznacza uzależnienie od uprawiania seksu. Seksoholizm przynależy do kategorii uzależnień behawioralnych oraz jest takim samym nawykiem jak alkoholizm, narkomania czy hazard. Seksoholik jest uzależniony od konkretnych przyzwyczajeń seksualnych, co okazuje się czasowym bądź trwałym naciskiem ich działania w kierunku wzbudzenia podniecenia oraz fascynacji (np. u narkomana takie postępowanie powoduje otrzymanie leku odurzającego). Wszystko dlatego, że stosunek seksualny, analogicznie jak narkotyki lub alkohol, wpływa na tzw, system wygranej w umyśle. Podczas orgazmu, po spożyciu alkoholu, przyjęciu narkotyków lub wygranej w kasynie (w wypadku hazardu) w systemie całego naszego organizmu bardzo szybko zwiększa się poziom endorfin, czyli hormonów szczęścia, które polepszają nastawienie oraz podnoszą stopień zadowolenia. Jednak u niektórych seksoholików do euforii może prowadzić dreszcz oczekiwania oraz podbijania, natomiast nie sam akt seksualny. Jak wychodzi z informacji Amerykańskiego Stowarzyszenia Problemów Seksualnych (American Association on Sexual Problems), uzależnionych od seksu jest 10–15 proc. Amerykanów, więc blisko 25 milionów jednostek. Około 80 proc. osób seksoholików to mężczyźni.

Seksoholizm (uzależnienie od seksu, erotomania) – motywacje oraz elementy ryzyka

Niektórzy naukowcy przekonują, iż win seksoholizmu należy poszukiwać w etapie dzieciństwa. Seksoholicy przeważnie wywodzą się spośród rodzin dysfunkcyjnych (w których rodzice byli uzależnieni od leków odurzających, alkoholu lub od stosunku seksualnego, w której stosowano przemoc psychiczną itp.). Takie dzieciństwo przeważnie wywoła do wrażenie wyobcowania, lęku, małego poczucia własnej wartości, nieufności względem obcych i nieumiejętności wchodzenia w pełne stosunki międzyludzkie, jakie są niezwykle ważnym elementem zagrożenia wzrostu seksoholizmu w dojrzałości. Również z badań wynika, iż kobiety uzależnione od seksu w dużej części były wykorzystywane seksualnie w dzieciństwie. Patologiczne wzmożenie aktywności fizycznej oraz zbytnie zainteresowanie seksem może stanowić problem osób już uzależnionych, np. od alkoholu i/lub narkotyków lub hazardu. Poza owym seksoholizm może współistnieć z odmiennymi schorzeniami emocjonalnymi, np. stanami lękowymi lub depresją. lękowymi lub depresją. Kompulsywne zachowania fizyczne potrafią stanowić również efekt kolei w umyśle, np. zniszczenia części umysłu winnych za reakcje seksualne, zachwiania harmonii neuroprzekaźników w mózgu, jakie odpowiadają za regulację nastroju (serotoniny oraz dopaminy). Przyczyną seksoholizmu potrafią być także dolegliwości neurologiczne, np. stwardnienie rozsiane, i wahania poziomu hormonów płciowych. Zwiększenie popędu płciowego widziane jest również przy osłabieniu płatów czołowych oraz ciała migdałowatego w mózgu (tzw. zespół Klüvera oraz Bucy’ego).

Seksoholizm (uzależnienie od seksu, erotomania) – objawy

Seksoholik to osoba, która coraz częściej decyduje się na zachowania seksualne, aż w efekcie traci władzę nad nimi, nie potrafi ich odrzucić, pomimo niekorzystnych konsekwencji takiego postępowania. W związku z owym osoby uzależnione od seksu coraz częściej chcą współżyć, najlepiej z innymi partnerami, zawsze dążą do szansy, żeby człowieka poderwać, pomimo że wiedzą, iż efektami takiego postępowania potrafi stanowić rozpad związku oraz rodziny, strata pracy oraz autorytetu otoczenia, a choćby zakażenie się chorobą przekazywaną drogą płciową (np. HIV). Po akcie seksualnym seksoholik stara się względnie szybko porzucić partnera/partnerkę. Przeważnie wstydzi się oraz odczuwa poczucie winy. Poza tym zachowania fizyczne mogą powodować u niego doznanie rozpaczy oraz opuszczenia. Seksoholik zdaje sobie sprawę ze własnego nałogu, cierpi z jego powodu oraz może chociażby robić próby „odstawienia”, ale zazwyczaj kończą się one faktycznie, gdy w wypadku nowych nałogów. Osoba chorobliwie uzależniona od seksu odczuwa bowiem wszelkie przejawy „niedoboru”: silne bóle mięśni, rozdrażnienie, panikę, brak uwagi, depresję, i chociażby samobójcze myśli. Pomoc może przynieść jedynie rozpoczęcie aktywności seksualnych.

Seksoholizm (uzależnienie od seksu, erotomania) – leczenie

Seksoholik porady może poszukiwać u psychiatry, psychoterapeuty, specjalisty uzależnień czy seksuologa. Lekarstwem dla seksoholika jest psychoterapia (odpowiednio kuracja poznawczo-behawioralna). W trakcie kuracji pacjent zapoznaje się m.in. z tworzeniem silnego związku, nawiązywania silniejszych relacje z ludźmi oraz radzenia sobie z kłopotami oraz strachem. Do rehabilitacji warto włączyć partnera osoby uzależnionej. Poza tym u pewnych pacjentów powinny wykorzystane preparaty. Z kolei w Stanach Zjednoczonych, gdzie seksoholizm został dużo wcześniej opisany aniżeli w Polsce (już w latach 70.), wykorzystuje się taką samą terapię, gdy w wypadku alkoholików, czyli 12 kroków odstąpienia od nałogu.

Inhalacje są przydatne w gojeniu oraz zmniejszaniu wielu chorób. Inhalatory oraz nebulizatory współczesne lekarstwa, jakie można odnaleźć w sklepach. Oba służą do wykonywania zabiegów inhalacji. Czym się różnią oraz jakie z nich kupić

Inhalacje są dobre w gojeniu oraz zmniejszaniu mnóstwa chorób. Inhalatory oraz nebulizatory współczesne rozwiązania, jakie można odnaleźć w sklepach. Oba sprzyjają do wykonywania zabiegów inhalacji. Czym się różnią oraz jakie z nich dobrać?

Inhalator

Posiada wszechstronne wykorzystanie w łagodzeniu zaburzeń dróg oddechowych. Inhalatory służą do dokładnego przekazywania preparatu. Powszechnie wykorzystywane są inhalatory alegoryczne, jakie obejmują specjalny środek. W sprzedaży są także dostępne przenośne inhalatory, do których bezpośrednio wprowadza się dobrany środek. Też wyposażenia są znacznie uniwersalne. Inhalacja wymaga zharmonizowania wydechu z aplikacją preparacie, jest zatem dość cięższa do przyswojenia przez dzieci, a inhalatory alegoryczne (podręczne) niezwykle często obejmują duże środki na astmę, alergię bądź ciągłe dolegliwości płuc, jakie potrafią w wielu sprawach chociażby ocalić życie chorej osobie. Inhalatory tegoż rodzaju są zatem niezbędne w wypadku pewnych zaburzeń. Inhalatory przenośne potrafią oddziaływać na zasadzie ciśnieniowej bądź proszkowej. Inhalatory ciśnieniowe mają w sobie sprężony gaz ze środkiem, po wciśnięciu inhalatora, gaz jest wytwarzany wprost do gardła odbiorcy. Wyzwalanie środku winno się za każdym razem zsynchronizować z dużym wdechem, bo to od tegoż zależy efektywność funkcjonowania środka. Inhalatory proszkowe funkcjonują również – podczas użytkowania, pudełko ze środkiem jest przebite. Środek wydobywa się wprost do gardła chorego w formie pudru. Od wielkości tchu będzie w niniejszym przypadku zależała efektywność leku.

Nebulizator

To także swojego rodzaju inhalator, jednakże zdecydowanie bardziej rozwinięty. To urządzenie wielorazowego użytku, za pomocą jakiego można stosować rozmaite preparaty. Nebulizacja polega na doprowadzeniu do dróg oddechowych pary, jaka zawiera cząstki lekarstwa bądź płynu soli fizjologicznej. Nebulizacja nie wymaga tak skrupulatnej synchronizacji wydechu z wytwarzaniem środku, ponieważ jest wykonywana przy pomocy ustnika bądź maski.

Inhalator oraz nebulizator – co wybrać?

Oba urządzenia mają swoich sympatyków. Ciężko precyzyjnie określić na skuteczniejsze spośród nich. W wielu zaburzeniach pacjent powinien sięgnąć po obie możliwości, żeby wybrać idealną terapię medyczną bądź sprawdzać stopień długotrwałej dolegliwości.

Inhalator przenośny (proszkowy bądź ciśnieniowy) jest w istocie doskonały w wypadku osób cierpiących na astmę, mukowiscydozę bądź długotrwałą obturacyjną chorobę płuc. Owe zaburzenia potrafią wiązać się z potrzebą dużego oraz dokładnego stosowania preparatu, jeśli pacjent znajduje się poza domem. To może sięgnąć po przenośny inhalator.

Nebulizator może być wykorzystywany w komplecie z inhalatorem przenośnym bądź sam. Jego wykorzystanie jest zdecydowanie większe. Po nebulizator mogą sięgać nie tylko cierpiący na astmę lub uczuleniowcy. Nebulizacja wspiera usuwanie małych chorób, pomaga nawilżać podrażnioną śluzówkę. Korzyścią nebulizatorów jest także to, iż wolno je stosować w komplecie z pozostałymi środkami i z solą fizjologiczną. Urządzenia te mają wymienialne maski (dla dzieci oraz dorosłych) i potrafią być zaopatrzone w dowolne dodatki (na przykład irygator do nosa, torebkę mobilną oraz tym podobne).

Co będzie odpowiedniejsze dla najmniejszych użytkowników? Inhalator lub nebulizator dla dzieci?

Dzieci są indywidualnymi użytkownikami inhalatorów. Mogą nie być w stanie zharmonizować tchu z aplikacją środku, jeden środek inhalacji oraz nebulizacji może je niepokoić oraz męczyć. Które wyjście będzie dla nich odpowiedniejsze?

1. Nebulizator jest dużo bardziej powszechny. Typy pneumatyczne (tłokowe) mogą być stosowane obecnie przez niemowlęta. Przy nebulizacji nie stanowi znaczenia synchronizacja tchu z aplikacją środku, ponieważ korzysta się ze specjalnej maski.

2. Inhalator przenośny powinny posiadać dzieci cierpiące na astmę oraz kolejne długotrwałe zaburzenia, żeby mieć ciągle przy sobie niezbędną ilość środku.

Jak użytkować oraz kiedy podawać inhalator oraz nebulizator?

Inhalacja oraz nebulizacja może mieć na celu działania medyczne i zmniejszające.

1. Inhalator z określonym środkiem winien być wykorzystywany w razie konieczności (na przykład podczas komplikacji oddechowych u osoby cierpiącej na astmę). Należy stosować go zgodnie z poradą specjalisty oraz systemem porcjowania, jaki może być inny dla danych środków. Generalna reguła jego używania to umiejscowienie inhalatora w ustach pacjenta oraz jednoczesne wyzwolenie ilości środku wespół z wykonaniem głębokiego tchu. Ta organizacja jest istotna dla efektywności leku. Jeżeli wdech będzie zbyt niski bądź przyjdzie przed aplikacją środku, lek może zostać w zakresie jamy ustnej oraz nie dać żadnego rezultatu.

2. Nebulizator można stosować z środkami bądź solą fizjologiczną. Typy pneumatyczne nadają się do korzystania z większością preparatów, urządzenia ultradźwiękowe nie są naprawdę powszechne, co należałoby mieć na baczności przed zakupem nebulizatora.

Przemiany które występują w organizmie kobiety podczas ciąży, mają także wpływ na jej wzrok. Odpowiedzialne są za to hormony, jakie przyczyniają się do obrzęków w gałce ocznej. Prowadzi to do zaburzenia wzroku ciężarnej oraz zwiększenie dysfunkcji wzroku. Mogą odczuć to kobiety z daną dolegliwością wzroku jak również i te, które miały przed brzemiennością dobry wzrok. Po ciąży wzrok często powraca do ostatniego stanu. Średnio 14% pań dostaje krótkowzroczność w okresie ciąży.

Dolegliwości oczu a ciąża

Kobieta w okresie ciąży może doznać m.in. takich zmian w postrzeganiu jak:

•krótkowzroczność – obiekty, jakie są obok są doskonale widziane, te dalej – zatarte,

•dalekowzroczność – to, co jest obok nie jest doskonale rozpoznawalne, obiekty dalej postrzegane są bezbłędnie,

•zez – zamieniony jest kąt widzenia jednego oka wobec innego,

•astygmatyzm oka – oglądany rysunek jest trochę zatarty,

•kurza ślepota – kiepskie patrzenie w ciemności bądź przy złym świetle.

Jeżeli kobieta choruje na wszelkie zaburzenia okulistyczne, oraz również cierpi na nadciśnienie bądź cukrzycę, istotne jest żeby w okresie ciąży specjalista sprawdzałem stopień jej wzroku choć raz na miesiąc. Może on zauważyć, czy pojawiające się zmiany są martwiące czy nie. Może także zapisać kobiecie silniejsze szkła do okularów, jeżeli stwierdzi to za niezbędne.

Soczewki w ciąży

Jeżeli idzie o chodzenie w szkłach kontaktowych w ciąży, wolno to robić bezpiecznie do finału ciąży, o ile organizm doskonale je aprobuje. Hormony ciążowe mają wpływ również na skład łez, co może prowadzić, do tego, że oczy palą oraz łzawią. Specjalista może zlecić więc dodatkowe krople lub zasugerować noszenie okularów w trakcie ciąży.

Nietolerancja soczewek może być również wywołana poprzez:

•kryzys progu drażliwości bólowej rogówki u wszystkich ciężarnych,

•przyrost wypukłości rogówki o 1 dioptrę w innej części ciąży,

•postęp grubości rogówki o 1-16 mikromierzy,

•zmiany w strukturze spojówki gałkowej oraz krótkie obrzęki powiek,

•spad wytwórczości łez w 3 trymestrze ciąży (80% ciężarnych).

W takich sprawach specjaliści zlecają, by osoby:

•w trakcie ciąży oraz wkrótce po rozrodzie kobiety nie przekształcały wypukłości soczewki,

•nie przechodziły laserowych zabiegów korekty wzroku – ciążę doskonale zaplanować na rok po,

•zastosowaniu takiej terapii,

•w trzecim trymestrze kobiety winny stosować nawadniające kropli do oczu.

Czego winna unikać ciężarna z dysfunkcją wzroku?

Kobiety w ciąży z dysfunkcją wzroku:

•Absolutnie moe winny dźwigać, gdyż jest zagrożenie odklejenia się siatkówki.

•Nie winna spędzać dużo czasu przed komputerem – odpowiedni okres to nie więcej aniżeli 4 godziny w ciągu dnia. Dłuższe spędzanie czasu przed ekranem laptopa może przyczynić się do zaistnienia systemu suchego oka, którego przejawy to pieczenie, zaczerwienienie, uczucie piasku pod powiekami.

•Stosować dietę podczas ciąży – pełną artykułów bogatych w witaminę A oraz beta-karoten.

Jeżeli cierpisz rozwlekle w ciąży: co ma wpływ na oczy oraz wzrok

Są dolegliwości, jakie w ciąży mają naturalny wpływ na oczy, jednak możesz nie zdawać sobie z tego sprawy. Zwłaszcza muszą się mieć na baczności kobiety w ciąży cierpiące na cukrzycę, ponieważ w ciąży może wystąpić intensywny wzrost tejże dolegliwości. Niepilnowana cukrzyca może doprowadzać do szybkich zmian w zakresie siatkówki. Retinopatia cukrzycowa znaczy uszkodzenie delikatnych naczyń krwionośnych odżywiających siatkówkę, co zagraża chociażby utratą wzroku. Zagrożenie wystąpienia retinopatii wzrasta po 5 latach od zachorowania. Dlatego każda ciężarna z cukrzycą winna być poddana weryfikacji okulistycznej wciąż przed zajściem w ciążę i co miesiąc przez pełen czas ciąży. Wszelka zmiana winna być poddana fotokoagulacji laserowej. Również kobiety w ciąży z dolegliwościami nerek obligatoryjn być pod ciągłą kontrolą lekarza w czasie ciąży. Podstawą schorzeń widzenia w ciąży może być również nadciśnienie tętnicze. Nieusuwane, doprowadza do poziomu przedrzucawkowego, jakiego cechami są: dwoiste spostrzeganie, przytępiony obraz, mroczki przed oczami. Jeżeli takie symptomy trzymają się dłużej aniżeli dwie godziny, niezwłocznie skontaktuj się spośród specjalistą.

Choroba wzroku i poród

Na 2-3 tygodnie przed porodem kobieta z dysfunkcją wzroku winna wykonać konsultację u lekarza. Specjalista sprawdzi ciśnienie wewnątrz gałki ocznej, zweryfikuje stopień siatkówki i wyda decyzję, czy kobieta może rodzić naturalnie, lub konieczne jest cesarskie cięcie. Zazwyczaj kobiety z uszkodzonym wzrokiem rodzą jednak naturalnie. Specjaliści decydują się na cięcie cesarskie często przy dużych wadach, np. wysokiej krótkowzroczności, które związane są ze zmianami na dnie oka. Poród naturalny mógłby w takiej formie zwiększyć cieśninie wewnątrz gałki ocznej oraz poczynić odklejenie się siatkówki, i w konsekwencji pogorszenie bądź stratę możliwości postrzegania. Niezwykle rzadko podczas porodu niespodziewanie kobieta zaczyna gorzej widzieć – jeżeli jednak taka sytuacja ma miejsce, specjalista orzeka o zakończeniu porodu cesarką. W trakcie porodu kobiety mogą mieć założone okulary. Sugeruje się jednak, żeby wybrały soczewki przed rozpoczęciem pracy porodowej, bo w razie możliwych trudności oraz potrzeby dostarczenia narkozy nie będzie czasu, żeby się nimi zajmować.

Oczy są rzekomo zwierciadłem duszy. Są także odbiciem stanów patologicznych organizmu – symptomy oczne są albowiem złożoną wielu zaburzeń ogólnoustrojowych. Niezwykle często zmiany w stanie oczu i w systemie postrzegania są początkowym symptomem kłopotów ze zdrowiem. Jeśli stwierdzimy, iż od znaczniejszego okresu oczy wyglądają odmiennie aniżeli zazwyczaj lub również zauważymy, iż widzimy źle bądź odmiennie, winni jak najszybciej zasięgnąć rady lekarza.

Ciało szkliste oka – co to?

Ciało szkliste oka to prosta, galaretowata materia, jaka wypełnia tylną przegródkę gałki ocznej. Aż 99% ciała szklistego to woda, a na inny 1% skupiają się kwas hialuronowy i kolagen. Czasem – na skutek innych elementów – dochodzi do zmętnienia ciała szklistego, co może być symptomem wielu niebezpiecznych dolegliwości. Zmętnienie ciała szklistego oka? nazywane także ustoinami bądź biegającymi muszkami ? to zmiany zwyrodnieniowe tejże substancji, które polegają na zniszczeniach budowy ciała szklistego oraz tworzeniu nagromadzeń włókien kolagenowych. Bo ustoiny pochodzą z chrząstek wewnątrzgałkowych, organizm nie dostrzega ich jako ciała obce, zatem nie są instynktownie absorbowane. Ustoiny ciała szklistego przejawiają się w formie lotnych kropek, nici lub pajęczyn stających przed oczami, zwłaszcza niebezpiecznych w upalne dni bądź w bardzo rozświetlonych wnętrzach. Wiele osób narzeka się na nie podczas pracy przy laptopie lub jechania samochodem Mogą pojawić się u osób w różnym wieku, zdecydowanie zmniejszają jakość życia, są przyczyną stresu oraz lęku. Czasem zmętnienie ciała szklistego jest także symptomem dolegliwości – również okulistycznych, jak i ogólnoustrojowych.

Tylne rozłączenie ciała szklistego

Ustoiny ciała szklistego są symptomem tylnego rozłączenia ciała szklistego – zaburzenia istniejącego chociażby u blisko 63% osób po zakończeniu 80. roku życia. Niebezpieczeństwo zachorowania narasta wraz z wiekiem, a zwłaszcza narażeni na wystąpienie chorób są chorzy po zapaleniach ciała szklistego, operacjach zaćmy, i również osoby ze stwierdzoną krótkowzrocznością. Tylne rozłączenie ciała szklistego polega na uwolnieniu się substancji w tylnym obrębie gałki ocznej, zwykle na skutek wrodzonej utraty kwasu hialuronowego, postępującej w procesach starzenia. Zaburzenie może być formą ciężką bądź długotrwałą, a chorobie ustępują po całym oderwaniu się ciała szklistego od gałki ocznej, jednak w wypadku pojawienia się symptomów w formie biegających muszek należy zgłosić się do specjalisty, żeby wyeliminować istnienie różnych dolegliwości, potrzebujących natychmiastowej interwencji i leczenia.

Układowy toczeń rumieniowaty

Jest to systemowe zaburzenie chrząstki łącznej, podczas którego dochodzi do schorzeń funkcjonowania układu odpornościowego. W ich efekcie zniszczeniom ulegają znaczne aparaty oraz chrząstki organizmu, w tym stawy, nerki, skóra, serce lub system nerwowy. Jednak organ wzroku nie jest szczególnie infekowanym systemem w procesie tocznia, to jednak u wielu chorych dostrzega się także tegoż rodzaju skomplikowania. Wykonane badania dowiodły, iż zmętnienie ciała szklistego pojawia się chociażby u 37% pacjentów ze stwierdzonym toczniem. Co interesujące, ustoiny ciała szklistego mogą stanowić również podstawowy symptom dolegliwości, jak również występować w efekcie nasilenia procesu tocznia bądź jako problem leczenia (na skutek stosowania pewnych preparatów) lub ogólnoustrojowe (nadciśnienie, miażdżyca, cukrzyca, niewydolność nerek).

Bartoneloza

Bartoneloza to dolegliwość odzwierzęca, wytwarzana bakteriami z rodzaju Bartonella spp. Są one dostarczane poprzez pchły, wszy oraz kleszcze, żyjące np. na psach oraz kotach, jakie potem mogą dotrzeć na ciało człowieka. Zwłaszcza narażone na zachorowanie są osoby z osłabioną odpornością, przyjmujący środki immunosupresyjne, zarażone drobnoustrojami HCV bądź HIV. Bakterie te powodują szereg symptomów, do jakich kwalifikuje się m.in. zapalenie wsierdzia, zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych, plamicę hepatyczną, i również zapalenie gałki ocznej. Badania potwierdziły także, iż u chorych zarażonych bakteriami Bartonella spp. może poszerzyć się zespół Parinauda, jakiego objawem są z kolei zmętnienia ciała szklistego . Do różnych przyczyn tworzenia się zmętnień ciała szklistego można zakwalifikować urazowe i naturalne upusty krwi w procesie nadciśnienia arterialnego lub retinopatii cukrzycowej, znajdujące się wewnątrz gałki ocznej ciała zewnętrzne lub pozapalne wysięki w zapaleniach głębokich warstw gałki ocznej.

Utrata widzenia centralnej części objawu

Jest przeważnie pokłosiem zniszczenia środkowej części siatkówki, tzw. kropki. Podstawą tejże choroby są dolegliwości zwyrodnieniowe siatkówki bądź zator, jaki powoduje niedokrwienie siatkówki. Wtedy dołączają się również kłopoty z wykonywaniem konkretnych aktywności, np. z czytaniem, pisaniem i rozpoznawaniem odcieni. Wada zazwyczaj spotyka ludzi starych, cierpiących na cukrzycę. Może rozwinąć się w jednym lub obu oczach. Kolejną okolicznością utraty widzenia centralnej części obrazu jest stwardnienie rozsiane. Tylko to schorzenie wielokrotnie wpierw napada nerw naoczny, kierujący bodźce nerwowe z siatkówki do mózgu.

Wrodzone dysfunkcje wzroku niemowlę potrafi przejąć po rodzicach lub pojawiają się wskutek kłopotów w procesie ciąży. Nie zawsze da się im zapobiegać, jednak można oraz trzeba je leczyć, żeby wzrost niemowlęcia funkcjonował odpowiednio. Więc winnaś okazać się uwagą oraz bacznie śledzić oczy dziecka, żeby nie zlekceważyć symptomów, jakie wskazywałyby na ich zaburzenia oraz w miarę konieczności natychmiast odpowiadać na wczesne poważne poszlaki. Nie ignoruj symptomów, jakie potrafią wskazywać powstawanie naturalnej dysfunkcji wzroku u dziecka. Zaćma, jaskra, siatkówczak są groźne, jednak można je leczyć. Bacznie pilnuj dziecko, nie czekaj z konsultacją u lekarza z ufnością, że objawy zatrzymają się same.

Zaćma (cataracta) u dzieci

Zaćma (cataracta) jest wadą, polegającą na zmętnieniu jednej z części oka – soczewki. Na powstawanie katarakty narażone są zwłaszcza wcześniaki oraz dzieci mam, które podczas ciąży przeszły zainfekowania takie jak np. cytomegalia, różyczka lub toksoplazmoza. Wada może dotyczyć jednego oczka bądź występować obuocznie. Objawami mogącymi świadczyć o powstawaniu owego zaburzenia jest widoczna „biała źrenica”, zez, komunikowane przez dziecko bądź postrzegane przez rodziców pogorszenie widzenia. Leczenie jest jedynie chirurgiczne oraz pozwala na odbudowanie widzenia u dziecka. Istotne jest zatem, żeby nie czekać z nękającymi nas sygnałami oraz udać się z małym do specjalisty okulisty do którego nie potrzebujemy skierowania.

Jaskra (glaucoma) u dzieci

Przyczyną jaskry (glaucomy) jest za duże parcie, jakie występuje w spojrzeniu oraz prowadzi do stopniowego zniszczenia nerwu wzrokowego. Na tę chorobę nazywać może obserwowane przez nas zwiększenie bądź podkreślenie gałki ocznej (tzw. duża rogówka), kurcz powiek bądź światłowstręt. Starsze dziecko może również uskarżać się na uciski głowy. Za jaskrą przemawiać może także zbytnie łzawienie u dziecka, przy czym musimy mieć na uwadze, że winą łzawienia może być także niedrożność kanalików łzowych (w wypadku niedrożności podstawowe leczenie polega na pocieraniu oczka w dobrym miejscu). Usuwanie jaskry polega na stosowaniu właściwych preparatów, zmniejszających parcie wewnątrzgałkowe, jakie zapisze specjalista oftalmolog po wykryciu dolegliwości. Czasem jednak, jeśli środki okażą się nieefektywnie, niezbędne jest wykonanie operacji.

Siatkówczak (retinoblastoma) u dzieci

Owa nieszkodliwie brzmiąca nazwa to w istocie zły guz rakowaty, jaki nie zdiagnozowany w dobrym okresie może mieć niezwykle ciężkie efekty. Stąd też nie możemy ignorować takich symptomów jak:

1. „biała źrenica”, niezwykle często rozpoznawalna na zdjęciach fotograficznych

2. zez – jakiekolwiek, chociażby kilkumiesięczne zezujące dziecię, musi odwiedzić gabinet okulistyczny!

3. rozszerzona źrenica

Siatkówczak może być zdeterminowany genetycznie. Po stwierdzeniu tegoż zaburzenia musimy pamiętać, żeby nasze inne pociechy również zaprowadzić do lekarza.

Usuwanie siatkówczaka specjaliści podporządkowują od stanu jego zaawansowania, może stanowić ono niezwykle obciążające dla organizmu niemowlęcia oraz w najnieszczęśliwszym przypadku wymagać wyeliminowania gałki ocznej.

Zapalenia spojówek

Wykonane w ostatnim okresie w 9 regionach Europy Centralnej oraz Wschodniej dociekania epidemiologiczne dowiodły, iż dzieci z tą dolegliwością tworzą 14,7% pacjentów zgłaszających się do specjalisty oftalmologa oraz 5,7% chorych podejmowanych przez specjalistów rodzinnych oraz pediatrów. W Polsce cierpiący ci stanowią 12% chorych w przychodniach dolegliwości oczu, 8% pacjentów zgłaszających się do lekarzy społecznych oraz 5% do lekarzy. Najpowszechniejszą etiologią zapalenia spojówek są bakterie oraz dolegliwości uczuleniowe. Kolejne drobnoustroje, takie jak wirusy, chlamydie lub pierwotniaki, o dużo również powodują stany zapalne. Zapalenia spojówek u niemowlaków potrzebują specjalnego ocenienia, bo w przeciwdziałaniu do stanów zapalnych u starszych dzieci towarzyszą im czasem kolejne powikłania, również miejscowe (w aparacie wzroku), jak oraz ogólne. Żeby niemowlę potrafiło zatrzymać zdolność widzenia, istotne jest wczesne wykrycie oraz usuwanie tychże zapaleń. Zapalenia spojówek u maluchów mogą albowiem wywoływać zmiany w rogówce (zapalenia oraz owrzodzenia rogówki, przedziurawienie [perforacja] rogówki) oraz w konsekwencji doprowadzać do zepsucia widzenia (czasami chociażby do obuocznej ślepoty). Poza tym wielu stanom zapalnych spojówek u maluchów mogą sekundować kolejne zmiany w gałce ocznej (zaćma, zapalenia naczyniówki oraz siatkówki) i pełne (zapalenie płuc, ucha, opon mózgowo-rdzeniowych lub stawów i posocznica), jakie potrzebują właściwej oceny oraz działania, zwykle wraz z lekarzem oraz możliwie z lekarzami innych specjalności. Część spośród nich to dolegliwości przekazywane drogą płciową (rzeżączka, opryszczka, skażenia chlamydiami) i ponieważ musi analizowania środowiska dziecka (mama, tata, rodzeństwo). Do zainfekowania spojówek niemowlaka dochodzi szczególnie przy porodzie w trakcie przejścia płodu przez drogi rodne mamy.

Dolegliwości oczodołu u dzieci

Choroby oczodołu u niemowlęta to mechanizmy patologiczne o nietypowych przyczynach, rozwijające się oryginalnie bądź ponownie w zakresie oczodołu. Przeważnie są pokłosiem odmian zapalnych, rakowatych oraz urazowych.

Istotne jest, żeby często kontrolować wzrok dziecka. W celu wzrok pełni kluczową rolę w odkrywaniu globu przez dziecko. Jak wcześnie trzeba rozpocząć wykonywać badania oczu u niemowlęcia? Wczesne, wszechstronne śledzenie wzroku trzeba wykonać u dziecka w wieku 3 latek. O ile lekarz nie zarządzi odmiennie, nowe badania trzeba wykonywać co dwa lata. Istotne jest, żeby optometrysta wykonywał badania oczu chociażby wtedy, gdy dziecko rozpocznie już chodzenie do szkoły, gdzie prowadzone są przesiewowe badania wzroku. Badania te potwierdzają jaskrawość widzenia (czy dziecko widzi dokładnie oraz mocno), ale dobre oczy to coś więcej aniżeli po prostu silne spostrzeganie 20-20. Występują kolejne kłopoty ze wzrokiem, jakie dotyczą rozróżniania kolorów modyfikacji i możliwości rozpoznawania obiektów, których ostatnie badania nie zawierają.

O zdrowie dziecka trzeba dbać wszechstronnie już od wczesnych dni jego życia. Dotyczy to także narządu wzroku malca. Należałoby zatem rozumieć, które dolegliwości oczu grożą niemowlętom i sygnałami których zaburzeń mogą być spuchnięte lub podkrążone oczy u dziecka. Jeśli zamierzasz się dowiedzieć więcej właśnie na temat dolegliwości oczu u dziecka, to powinieneś zdecydowanie przeczytać ten interesujący oraz ciekawy artykuł.

Zapalenie spojówek

Samą spośród powszechnie napotykanych dolegliwości narządu wzroku u dzieci jest zapalenie spojówek – podaje się, iż w Polsce aż 5% maluchów pojawiających się u lekarzy boryka się właśnie z tym zaburzeniem. Zapalenie spojówek może być spowodowane poprzez rozmaite zarazki (bakterie, mikroorganizmy, pierwotniaki), i zwłaszcza niebezpieczne jest u maluchów, ponieważ przeważnie wtórują mu powikłania (również miejscowe, jak i pełne), a czasem jest chociażby przyczyną ślepoty. W współzależności od źródła dolegliwości, symptomy zapalenia spojówek u dzieci mogą być rozmaite. Jeżeli jego podstawą są syntetyczne środki okołoporodowe, symptomy w formie surowiczej wydzieliny oraz zaczerwienionych oczu u dziecka ustępują instynktownie oraz nie potrzebują gojenia. Jeśli jednak wada jest stworzona drobnoustrojami bądź bakteriami, jakie zaraziły dziecko przez drogi rodne mamy, do symptomów kwalifikują się m.in. wypryski na powiekach, duża wydzielina surowicza lub spuchnięte oczy u dziecka.

Zez

Zez to bardzo powszechnie występujące zaburzenie, polegające na nierównoległym rozstawieniu gałek ocznych, z jakim związane są rozmaite schorzenia widzenia jedno- oraz obuocznego. Przyczyn oraz typów zeza jest masa, lecz co istotne, zez jawny (czyli taki, jaki można zobaczyć od razu) traktuje chociażby 4-5% dzieci. Bo wadę tę można efektywnie usuwać właśnie u dzieci, istotna jest jak najlepsza kwalifikacja oraz podjęcie właściwej rehabilitacji. Z tegoż względu wczesne badania zapobiegawcze u dziecka należy wykonać już w 2.-4. roku życia małego, a potem po ukończeniu przez niego 7. roku życia. Bardzo wczesne badania okulistyczne wykonuje się także u wcześniaków, i również u dzieci z obciążeniem wrodzonym patologiami refrakcji, zezem, niedowidzeniem bądź wrodzonymi dolegliwościami oczu.

Zapalenie worka łzowego

Wada ta może pojawić się również u maluchów, jak oraz niemowląt, i w pewnej przewadze wypadków jest powikłaniem wrodzonej niedrożności kanału nosowo-łzowego, do którego dochodzi w efektcie zatkania przewodu poprzez złuszczony nabłonek bądź wrodzoną błonę. Czasem etiologią zaburzenia są także anatomiczne wady w strukturze dróg łzowych. Objawy zapalenia worka łzowego mogą się pojawić już w pierwszych dniach życia malca. Kwalifikują się do nich długie zapalenie spojówek i ropiejące oczy u dziecka, zwiększające się podczas nacisku strefy worka łzowego. Kuracja potrzebuje zwykle pobytu dziecka w szpitalu, stosowania antybiotyków dożylnie i oczyszczania antybiotykami dróg łzowych.

Uczuleniowe zapalenie spojówek

Określa się, iż innego typu zaburzenia uczuleniowe dotyczą chociażby 25% ogólnoświatowej społeczności, i w wypadku dzieci oraz młodzieży najpopularniejszą ich formą jest uczuleniowe zapalenie spojówek. Jego symptomy są zazwyczaj niezwykle mocne oraz dosyć uciążliwe, a to z powodu na to, iż spojówki mają naturalny związek z alergenami ze otoczenia zewnętrznego. W wypadku dzieci, powszechnie będącym typem dolegliwości jest silne uczuleniowe zapalenie spojówek, które jest wywołane dostaniem się do worka spojówkowego ogromnej ilości alergenów. Jego symptomem są m.in. czerwone oczy u dziecka, usilny świąd, obrzęk powiek oraz spojówek, i również łzawienie oczu.

Siatkówczak

Jedną z najpoważniejszych dolegliwości narządu wzroku u dzieci jest siatkówczak – wewnątrzgałkowy nowotwór złośliwy, stanowiący blisko 3% wszelkich nowotworów złośliwych wieku dziecięcego. Może być to rodzinne jako sam lub wiele guzów w jednym lub obu oczach, czasem kształtuje się synchronicznie, a w drugich wypadkach – niesynchronicznie. W rozwiniętych wypadkach przekracza poza gałkę oczną oraz daje przerzuty do kolejnych narządów. Charakterystycznym symptomem siatkówczaka jest leukokoria, czyli specyficzny biały błysk w spojrzeniu, czasem towarzyszy mu zez, zwiększenie i zaczerwienienie gałki ocznej, i również rozszerzenie źrenicy.